Obrazovanje je suštinski važan segment društva i jedan od najbitnijih generatora ekonomskog razvoja, te njegova reforma zahtjeva hoslitički pristup. Mjere koje su identifikovane i usaglašene u ovoj oblasti su:

1. Koordinisati i sinhronizovati sve sudionike obrazovnih procesa, te institucije izvršne i zakonodavne vlasti i poslovnu zajednicu u donošenju jedinstvene, usaglašene i strateške obrazovne politike na najvišem nivou.
2. Razvijati nastavne planove, te studijske smjerove i programe u saradnji sa poslovnom zajednicom i u skladu sa društvenim potrebama.
3. Razvijati kompetencije nastavnika i uvesti obavezu formalnog kontinuiranog (cjeloživotnog) stručnog usavršavanja nastavnog osoblja, kao i provjere i mjerenja profesionalnog napretka.
4. Poboljšati kvalitet inicijalnog obrazovanja nastavnog osoblja kroz
   • unificiranje nastavničkih smjerova na specijalističkim MA stidijima ,
   • korigovanje upisnih politika i selekcijskih procedura,
   • povećanje praktičnog aspekta pedagoškog obrazovanja.
5. Povećati finansijsku podršku naučnoj i istraživačkoj djelatnosti, kao i mobilnosti nastavnika i učenika/studenata.
6. Autonomija univerziteta mora biti praćena javnom kontrolom kvaliteta rada. Nužno je uvesti jasne standarde kvalieteta za akreditaciju obrazovnih ustanova na svim nivoima obrazovanja, te provedba kontrole učinka obrazovanja i poštovanja standarda kroz uspostavu i razvoj interne i eksterne kontrole kvaliteta. Istovremeno, potrebno je pokrenuti javnu debatu o modelima finansiranja visokog obrazovanja.
7. Depolitizovati obrazovanje.